به گزارش «تابناک»،‌‌ همان زمان که پروژه لاله بالا گرفت و تابناک از پرداخت ۶۵۷۰ میلیون تومان به این پروژه خبر داد، شنیده‌هایی درباره عوامل این پروژه نیز مطرح شد که در نوع خود جالب بود. ظاهراً با برخی از عوامل این فیلم قراردادی این گونه بسته شده که حتی در دوران تعطیلی پروژه نیز در اختیار این پروژه باشند و ماهیانه رقمی ‌دریافت کنند؛ برای نمونه، تورج منصوری، فیلمبردار‌ این پروژه با همین فرمول عجیب، ماهیانه ۳۵ میلیون تومان دریافت می‌کرد و بنا بر ‌این قرارداد، این رقم حتی در روزهایی که پروژه تعطیل بوده، به وی تعلق گرفته است.

در این میان، درباره دستمزدهای بازیگران این فیلم نیز گفت‌و‌شنودهای فراوانی درگرفته بود که «تابناک» به واسطه ‌اطمینان نداشتن از رقم آن‌ها، از بیانش صرف‌نظر کرد؛ هرچند نمی‌شد از رقم‌های چشمگیر آن‌ها به سادگی گذشت. برخی از بازیگران قراردادهایی شبیه منصوری امضا‌ کرده بودند و در واقع حتی بدون حضور جلوی دوربین و در زمان تعطیلی پروژه نیز دستمزد ماهیانه‌شان برقرار بود که شیوه چندان اقتصادی نیست؛ اما وقتی بودجه از بیت‌المال پرداخت می‌شود، میلیون‌ها تومان کمتر یا بیشتر چه توفیری می‌کند؟

در همین پروژه درباره رقم قرارداد نیکی کریمی نیز اعداد بسیار بزرگی مطرح می‌شد که سرانجام یکی از آگاهان به خبرنگار «تابناک» گفت: رقم قرارداد بسیار پایین‌تر از آنچه در افکار عمومی مطرح شده‌‌ و حتی زیر ۱۰۰ میلیون تومان است؛ عددی که چند روز پیش در برخی رسانه‌ها منتشر شد.

اما اعلام حدودی این رقم با یک واکنش ‌همراه بود: «اجازه ندارم رقم را بگویم. رقم قرارداد بازیگران، خصوصی و جزو مسائل شخصی‌شان است». نیکی کریمی نیز اساساً حاضر به گفت‌و‌گو نشد و گویا احتمال می‌دهد این روز‌ها درباره چه از او خواهند پرسید.

همین وضعیت درباره حمید فرخ‌نژاد نیز درست بود و از قرارداد میلیاردی او برای فیلم پرهزینه استرداد متعلق به فارابی سخن به میان می‌آمد و در ‌‌نهایت تهیه کننده اعلام کرد او برای این پروژه ماهیانه ۸۰ میلیون دریافت کرده که با یک حساب سرانگشتی، برای شش ماه، ۴۸۰ میلیون تومان برآورد شد و در ‌‌نهایت تهیه‌کننده اعلام کرد، فرخ‌نژاد ۳۰۰ میلیون تومان برای این پروژه دریافت کرده و در ‌‌نهایت مشخص نشد، فرخ‌نژاد دقیقاً چه رقمی گرفته، همان گونه که مشخص نشد نیکی کریمی چه رقمی دریافت کرد و آیا اعدادی که درباره قرارداد کریمی برای لاله گفته می‌شود درست‌ و آیا او گران‌ترین بازیگر کنونی سینمای ایران شده است؟

این فضا در حالی پیش روی سینمای ایران است که سینماگران به محض تغییر مدیریت درخواست شفاف‌سازی در خصوص پروژه‌ها کردند و امروز نیز بیش از صد سینماگر از شیوه تازه سازمان سینمایی و طباطبایی‌نژاد، رئیس مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی حمایت کردند؛ اما این حمایت احتمالاً مشمول حال خودشان نمی‌شود. در واقع حتی بسیاری از سینماگرانی که پای این لیست را امضا‌ کرده‌اند، اگر بحث انتشار رقم دقیق قرارداد‌هایشان در یک دهه اخیر پیش کشیده شود، نخستین اشخاصی هستند که نسبت به این موضوع موضع منفی خواهند گرفت، چه رسد به آنهایی که در قبال این شفافیت اطلاعات سکوت‌ کردند.

بگذارید نیکی کریمی را که حاضر به گفت‌و‌گو نشد و هنوز درباره رقم قراردادش حرف و حدیث‌هایی در میان است، با نیکول کیدمن، بازیگر مشهور آمریکایی مقایسه کنیم. در یک سو، بعید است قیمت یکی از قراردادهای کریمی را ‌شفاف بیابید و در سوی دیگر، سنت به سنت قراردادهای خانم بازیگر برای افکار عمومی مشخص است.

کیدمن که ‌با دریافت ۹۲۸ هزار دلار برای هر دقیقه حضور در یک مجموعه فیلم تبلیغاتی ـ که هر یک چهار دقیقه و معادل ۳.‌۷۱ میلیون دلار تمام شد ـ عنوان گران‌ترین بازیگر را در کتاب گینس به نام خود ثبت کرده بود، کارنامه مالی کاملاً شفافی دارد که می‌توان درباره تمامی بازیگران مطرح حاضر در اروپا و آمریکا، ‌مشابهش را یافت.

‌روزهای تندر (۱۹۹۰) ۲۰۰ هزار دلار
 بیلی باتگیت (۱۹۹۱) ۲۰۰ هزار دلار
 دور و دراز (۱۹۹۲) ۲۵۰ هزار دلار
 زندگی من (۱۹۹۳) ۵۰۰ هزار دلار
 بتمن برای همیشه (۱۹۹۵) ۲. ۵ میلیون دلار
 تصویر یک بانو (۱۹۹۶) ۲. ۵ میلیون دلار
 مصلح (۱۹۹۷) ۵ میلیون دلار
 جادوی سیاسی (۱۹۹۸) ۶ میلیون دلار
 چشمان کاملاً بسته (۱۹۹۹) ۶. ۵ میلیون دلار
 شهر فرشتگان (۲۰۰۱) ۷ میلیون دلار
 دیگران (۲۰۰۱) ۷ میلیون دلار
 دختر جشن تولد (۲۰۰۱) ۱. ۵ میلیون دلار
 ساعت‌ها (۲۰۰۲) ۷. ۵ میلیون دلار
 داگویل (۲۰۰۳) ۲. ۸ میلیون دلار
 کوهستان سرد (۲۰۰۳) ۱۵ میلیون دلار
 تولد (۲۰۰۴) ۱۵ میلیون دلار
 مترجم (۲۰۰۵) ۱۵ میلیون دلار
 افسون‌شده (۲۰۰۵) ۱۷ میلیون دلار
 تهاجم (۲۰۰۷) ۱۷ میلیون دلار
 استرالیا (۲۰۰۸) ۱۳ میلیون دلار
  
و به این صفحه نگاه کنید که برای سایر بازیگران نیز وجود دارد و درآمد بازیگران را به طور متوسط در ثانیه ارزیابی می‌کند؛ شفافیتی که بعید است در سال‌های آتی نیز به سادگی در کشورمان شاهدش باشیم و بزرگ‌ترین مانعش، بزرگ‌ترین ذینفع‌هایشان یا همان سینماگران هستند. آیا این محرمانه‌ها به مدد تدابیر مدیریتی در چهار سال پیش رو، کاملاً شفاف خواهد شد و اعلام دستمزدهای سینماگران به امری روتین و عادی مبدل خواهد شد که ارزیابی اقتصادی در سینمای ایران را ساده‌تر از گذشته سازد؟

عشق یعنی حالت خوب باشه

فیلم پل چوبی (1390) چهارمین ساخته مهدی کرم‌پور، با یک سال تأخیر از روز چهارشنبه 6 شهریور در تهران اکران شد و در مدت 41 روز به فروش 911 میلیون تومانی در تهران رسید. همچنین فروش این فیلم در 24 سینمای شهرستان ها در مدت 48 روز 370 میلیون تومان بوده است. پل چوبی، ششمین و آخرین فیلمی بود که حوزه هنری در شهریور سال گذشته با اکران آنها در سینماهای تحت مدیریت خود مخالفت کرد. فیلم پل چوبی ماجرای امیر و شیرین را در سال 1388 روایت می‌کند، از لحظه تحویل سال تا اواخر زمستان. فیلمی که زندگی خانوادگی این زوج را با ملقمه‌ای از سیاست روایت می‌کند.

 
خلاصه داستان
زنده شدن عشق دوران جوانی امیر لطفی (بهرام رادان) با رجعت معشوقه سابق نازلی خانم (هدیه تهرانی) از خارجه به محلۀ قدیمی پل چوبی، آمیخته با برخی حواشی انتخابات سال 88، شک و تردید از خیانت زوجه یعنی شیرین خانم (مهناز افشار) و رابطۀ او با استاد دانشگاهشان دکتر کامران صبوحی (مهران مدیری)، معلق ماندن زندگی کنونی، رفتن همسر، و دوباره یافتن او در یک مکان غیرمترقبه و باقی قضایا.

«هیچ کجا، هیچ کس» سومین ساخته ابراهیم شیبانی،‌ فیلم هوشمندانه و خوش‌ساختی است. فروش این فیلم که در قالب اکران عید فطر از چهارشنبه 16 مرداد به روی پرده رفته، در مدت 46 روز به 506 میلیون تومان در تهران و 215 میلیون تومان در شهرستان‌ها رسیده است.

 

ابراهیم شیبانی در سومین فیلم خود به سراغ فیلمنامه‌ای از احمد رفیع‌زاده رفته است. ساختار این فیلم در نگاه اول مخاطب را شگفت‌زده خواهد کرد. زیرا سکانس‌ها مغشوش و نامرتب‌اند و توالی زمانی در فیلم رعایت نشده است. اما این ساختار غیرمتعارف از عوامل جذابیت فیلم است. مخاطبان نباید در این خصوص واهمه داشته باشند زیرا اندک اندک، سرنخ قصه را به دست خواهند آورد. ماجرای فیلم، در حول و حوش دزدی و گروگان‌گیری دور می‌زند.
 
خلاصه داستان
مرجان (مهناز افشار) با شوهر سابقش مهران (محمدرضا فروتن) نقشه سرقت از صرافی فرخ حکیمی (بابک کریمی) را می‌کشند. مهران به کمک یلدا (بهاره کیان افشار) سیصد سکه طلا از صرّاف می‌خرند و لحظاتی بعد، پول را به حساب او می‌ریزند. کسی که مبلغ را به حساب صرافی ریخته یک کارخانه‌دار است که آنها دختر او را به گروگان گرفته‌اند. آن دو به همراه داوود (صابر ابر) به سمت شمال می‌روند تا از آنجا به خارجه بگریزند. اما توفیق پدر یلدا (رضا کیانیان) از پی آنها آمده و سرنخ‌هایی از دخترش پیدا می‌کند...
 
مختصری درباره عوامل فیلم
ابراهیم شیبانی متولد 26 مهر 1359 در تهران است. او رشته کارگردانی سینما را در دانشگاه هنر تحصیل کرد. ولی پیش از آن، کار سینمایی خود را با دستیاری داریوش مهرجویی در فیلم درخت گلابی (1376) آغاز کرده بود. شیبانی، سپس دستیار کارگردان‌های چون محمدرضا هنرمند، رخشان بنی‌اعتماد و ابراهیم حاتمی‌کیا شد. بازیگردانی فیلم گزارش یک جشن (1389) بر عهده او بوده است. دو فیلم قبلی او عبارتند از: زهر عسل (1381) و صحنۀ جرم ورود ممنوع (1384) که فیلمنامه‌هایش را به ترتیب فرید مصطفوی و علیرضا معتمدی نوشته‌اند.
(نکتۀ جالب اینجا است که ابراهیم شیبانی در زمان ساخت فیلم درخت گلابی، هفده ساله بوده است! جل الخالق. بنده مقدار سن قانونی کار کردن کودکان در ایران فراموش کرده‌ام. لطفاً اگر کسی می‌داند به ما هم اطلاع بدهد. شاید این مسئله خودش سوژۀ یک فیلم مستند بشود. آیا سینما هم از اطفال مام وطن بیگاری می‌کشد؟)

احمد رفیع‌زاده کار خود را در سینما با نگارش فیلمنامه مصایب دوشیزه (1385) آغاز کرد. سپس دو سریال به نام‌های ساعت شنی (1386) و پریدخت (1386) برای تلویزیون نوشت. فیلمنامه‌های دیگر او در سینما عبارتند از: آقای هفت رنگ (1387)، دختر شاه پریون (1389)، خوابم می‌آد (1390)، آینه شمعدون (1391). این روزها دو فیلمنامۀ سینمایی از نوشته‌های او به نام‌های «چه کسی ماه را گاز زد» و «انزوا» در مرحله پیش تولید هستند. در تیتراژ «هیچ کجا، هیچ کس» در کنار نام رفیع‌زاده، از پنج نفر به عنوان مشاوران فیلمنامه نام برده شده است که سه نفر آخر در واقع تدوینگر، تهیه کننده و کارگردان این فیلم هستند: امیر عربی، احمد مرادپور، محمدرضا موئینی، حسن کلامی و ابراهیم شیبانی.

حسن کلامی تهیه کنندۀ این فیلم، پیش‌تر مجری طرح و تهیه کنندۀ فیلم‌هایی چند بوده است که از معروف‌ترین آنها می‌توان به این فیلم‌ها اشاره کرد: سجاده آتش (1372)، مرد عوضی (1376)، ساحره (1376)، ماهی‌ها عاشق می‌شوند (1383)، کودک و فرشته (1387).
بابک زنجانی که این روزها به عنوان مولتی میلیاردر ایرانی معروف گشته، سرمایه‌گذار این فیلم بوده است. او صاحب شرکت سورینت در جزیره کیش است که این فیلم به طرزی غیرمتعارف برای آن تبلیغ می‌کند.
 
نقد و نظر
فیلم «هیچ‌کجا، هیچ‌کس» از فیلم‌های تجربی سینمای ایران محسوب می‌شود و خوشبختانه این تجربۀ متفاوت، تماشایی و قابل قبول از کار درآمده است. فیلم، به لحاظ فرم روایت، غافلگیرکننده است. گوئیا فهرست سکانس‌های فیلم را درون یک کیسه ریخته و با قرعه بیرون کشیده و به هم چسباند‌ه‌اند. اما در واقع اینطور نیست.

اغلب فیلمسازان در فیلم‌هایشان به‌راحتی مخاطب را فریب می‌دهند و او را تحمیق می‌کنند. لکن ابراهیم شیبانی در فیلم «هیچ کجا، هیچ کس» بی‌جهت قلوب مخاطبان فیلمش را برای قتل یک نفر از اشرار به تپش نمی‌اندازد و گوش آنها را با موسیقی‌های سوزناک نمی‌آزارد. او مخاطبش را به تماشای یک فیلم معقول دعوت می‌کند و به او فرصت تفکر می‌دهد. به همین سبب، فیلم از موسیقی بسیار اندکی بهره گرفته است و قصد کرده تا آگاهانه احساسات مخاطب را برنیانگیزد. نقاط اوج و عطف فیلم با استفاده از همان تکنیک قرعه‌کشی سکانس‌ها، پیش از موعد خود به نمایش درمی‌آیند و لذا بیننده فرصت دارد به موضوعات فیلم بیاندیشد. در یک جمله می‌توان گفت که این فیلم توانسته است تا حد زیادی حق مطلب را به لحاظ شیوۀ جدید روایت و محتوای خوب ادا کند.

 

یک نکته دینی که در این فیلم به درستی رعایت شده آن است که شریران به حکم تکوینی خداوند، به مرگ بد و ناگهانی می‌میرند (که به آن «مرگ مفاجات» می‌گویند). لذا در فیلم می‌بینیم که مهران به طور ناگهانی می‌میرد و همچنین یک خودرو به مرجان که متهم ردیف دوم است به هنگام عبور از کنار جاده، می‌زند و فرار می‌کند. بنده این مسئله را قبلاً در نقد فیلم من مادر هستم/ جیرانی گوشزد کرده بودم که اگر چنانچه طبق قرائت نویسنده و فیلمساز، شخصیت «آوا» (باران کوثری) در آن فیلم بد و منفور است پس چرا آنها برای او یک مجلس وداع و تعزیت سوزناک ترتیب داده‌اند.

این هنرپیشه صاحب پررنگ ترین حضور یک بازیگر مرد در لباس زنانه در سینمای ایران بود.«اکبر عبدی» در فیلم پرحاشیه و خبرساز «آدم برفی» به کارگردانی داوود میرباقری، نقش جوانی به نام «عباس» را بازی می کرد که طی اتفاق هایی لباس زنانه پوشید و البته همین زنانه پوشی، حاشیه های فیلم را دوچندان کرد.

سیمرغ بلورین بهترین بازیگر مکمل، جایزه هیات داوران سی امین جشنواره بین المللی فیلم فجر برای بازی درخشان «اکبر عبدی» بود. او در فیلم «خوابم میاد» به کارگردانی «رضا عطاران» نقش مادر شخصیت اصلی فیلم را بازی می کرد. بازی درخشان اکبر عبدی در نقش مادرف این فیلم کمدی را به یکی از پرفروش ترین فیلم های سال تبدیل کرد.

بازیگر سریال دودکش می‌گوید دلش نمی‌خواست پس از ۱۷ سال دوستی با محمدحسین لطیفی شانس بودن در کار او را از دست بدهد.

امیرحسین رستمی معتقد است آدمی خوش شانس است. او می‌گوید کارنامه‌اش پر است از همکاری با کارگردان‌های نام آشنا و معتبر سینما و تلویزیون که کار کردن با آن‌ها برایش تجربه‌های ویژه‌ای محسوب می‌شود. بازی درفیلم‌های سینمایی چون «رئیس»، «خاک آشنا» و «بوسیدن روی ماه» و سریال‌هایی مثل «وضعیت سفید»، «نون و ریحون»، «شمس‌العماره» و «مرد هزار چهره» نمونه‌هایی از حضور او در این دو مدیوم است، هر چند او دو نمایش «کمی بالا‌تر» و «کلمه، سکوت، کلمه» را هم در زمینه بازی در صحنه تئا‌تر تجربه کرده است.
او این شب‌ها سریال دودکش را روی آنتن شبکه یک سیما دارد، سریالی که رستمی تعلق خاطرخاصی به آن دارد و می‌گوید نمی‌توانسته به راحتی از حضور در کنار محمدحسین لطیفی بگذرد.
«دودکش» داستان دو خانواده را روایت می‌کند که زندگی ساده‌ای دارند و یک قالیشویی را اداره می‌کنند، اما هر بار ماجرا‌ها و مسائلی برای آن‌ها اتفاق می‌افتد.

هومن برق‌نورد، بهنام تشکر، سیما تیرانداز، نگار عابدی، الناز حبیبی، جواد عزتی، محمدرضا شیرخانلو، یاس نوروزی، رونیکا محمدی، نصرت میرعظیمی، سیدرضا حسینی و نوید خدا‌شناس دیگر بازیگران این سریال هستند.

در ادامه بازیگر نقش بهروز سریال «دودکش» با ما از حضورش در این سریال و اتفاقاتی که سال ۹۲ را با آن‌ها شروع کرد می‌گوید.

شما قول داده بودید که سال ۹۲ حضور بیشتری در کارهای طنز داشته باشید. فکر می‌کنم «دودکش» سرآغازخوبی برای این اتفاق بود.

بله، من سال گذشته در سریال‌های ملودرام زیادی حضور داشتم و دوست داشتم که در سال ۹۲ بیشتر در آثار طنز دیده شوم. خوشبختانه این اتفاق با یک سریال طنز قوی به نام «دودکش» آغاز شد و از جایی که من سرم برود قولم نمی‌رود، همانطور که دیدید با یک سریال طنز در سال جدید کارم را شروع کردم. خوشبختانه تیم خوبی برای ساخت «دودکش» دور هم جمع شدند. این سریالِ طنز پیژامه‌ای نیست و بازیگران خوب تلویزیون و تئا‌تر دور هم جمع شدند. امیدوارم خاطره خوبی برای مردم باقی بماند البته چند اتفاق غافلگیر کننده دیگر هم امسال برای من افتاد که به مرور می‌گویم.